Kochanek królowej – intrygi duńskich wyższych sfer

Film nominowany do Oscara i Globa w kategorii najlepszy film nieanglojęzycznyi. Reżyser, aktorzy, nic mi „nie mówili” (Dopiero później doczytałam że jest to film reżysera Millenium. Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet). Obejrzane ponieważ, film dostrzegła akademia, ale również dlatego, że lubię kino historyczne, kostiumowe. Już na jesieni, gdy ten film pojawił się w polskich kinach (ale tych, które grają kino nieco bardziej wysublimowane) tytuł ten zwrócił moją uwagę i prawdopodobnie i tak bym go obejrzała, nawet gdyby nie został nominowany do Oscara.

Czasy królów, dworu, gorsetów i pozorów. Gry polityczne i bezwzględność arystokracji. Odbieranie dzieci matce, wygnanie na wieś, bezsilność kobiety, gdy pod jej adresem szepcze się oszczerstwa. Młodziutka księżniczka zostaje duńską królową. Małżeństwo zawarto nim się poznali. Film podobny do wielu typu Maria Antonina z Kristen Dunst, Księżna z Keirą Knightley, Kochanice Króla z Natalie Nortman i Scarlet Johansson. Filmy o kobietach, które pomimo tego, że żyły w czasach kiedy chodziły całymi dniami w ciasnych gorsetach otoczone damami dworu, pozbawione jakiekolwiek władzy de facto, nieszczęśliwe, niekochające swoich mężów, kobiety ulegające porywom pragnień serca, za co później w męskim feudalnym świecie musiały zapłacić. Jednak Kochanek królowej nie jest filmem o duńskiej królowej, a właśnie bardziej o jej kochanku Johannie Fredrichu Struensee, który miał ogromny wpływ na władcę i królu uznawanym za niepoczytalnego, a przynajmniej nieco rozchwianego emocjonalnie. Po obejrzeniu Kochanka królowej prędzej należałoby przywołać takie filmy jak zeszłoroczny Anonimus, czy Elizabeth z Kate Blanchet, w których to znaczną cześć filmu poświęcono bezwzględnej dworskiej polityce, zamachom stanu i żądzy władzy.

Kochanek królowej niczym się nie wyróżnia spośród filmów o życiu na dworze. Historia wolnomyślicielki-królowej i nadwornego lekarza pnącego się po szczeblach dworskiej kariery. Sam romans de facto w całym filmie wcale nie wydał mi się porywający. O wiele ciekawsza była polityczna intryga i sposoby manipulowania przez wszystkich królem. Jak porozumieć się z rozchwianym emocjonalnie królem? Przez słowa, słowa Wiliama Szekspira i innych dramaturgów. Jak wprowadzić zmiany? Jak dodać pewności siebie niepewnemu człowiekowi? Medyk Johann Fredrich Struensee potrafił rozmawiać z królem Christianem. Jemu, królowej oraz innym wolnomyślicielom udało się wprowadzić reformy oświeceniowe w Danii (Powszechne szczepienia przeciwko Ospie, zakaz karania chłopów, zniesienie cielesnego karania więźniów, Uniwersytet dostępny dla wszystkich obywateli, zniesienie cenzury). Sam Wolter wysłał pochwalny list do króla. Kochanek królowej to również obraz bezsilnego króla w zderzeniu z radą królewską.

Najlepszymi scenami filmu były nie te dotyczące romansu, ale te w których słaby król stawał na wysokości zadania i potrafił podjąć decyzje dotyczące państwa oraz te sceny, w których zmagał się ze sobą, gdy naciskano na niego i gdy jednak potrafił przeforsować swoją wolę do tego stopnia, że rozwiązał radę państwa. Równie ciekawy był obraz królewskiej bezwoli, kiedy podejmuje się najważniejsze decyzje w państwie. (Król idący się pobawić z czarnoskórym paziem). Debiutujący w roli Króla Christiana Mikkel Folsgaard został nagrodzony za tę rolę Srebrnym Niedźwiedziem (BERLINALE Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie - Berlinale).

Film niezbyt wybitny. Nakręcony dobrze, ale nie tak dobry jak tegoroczna Anna Karenina. Film jakich widziałam już trochę, nic wyjątkowego przyzwoite 7/10 jednak tylko dla wielbicieli kina kostiumowego. Nominacja do Oscara? Nie liczyłabym na wygraną tego filmu.

 SPOILER-ZAKOŃCZENIE

Rada przekonała króla, że Struensee i królowa chcieli go zabić. Król wydaje nakaz aresztowania. Królowa prosi o ułaskawienie Struensee. Lekarz i drugi polityk skazani na śmierć jadą myśląc, że zostali ułaskawieni, jednak rada nie usłuchała króla. Dochodzi do egzekucji. Ścięto głowę Struensee`nowi. Królowa została zesłana do Niemiec. Dwór ma ją pod kontrolą i nie pozwala jej opuścić posiadłości. Od śmierci Struensee`go Dania cofnęła się do czasów średniowiecza. Królowa zachorowała, spisała swoją historię dla dzieci. Fryderyk, syn Karoliny z pomocą swojego ojca króla Christiana,  wieku 16 lat dokonał zamachu stanu i odzyskał władzę. Przywrócił większość reform Struensee`go, poszedł nawet o krok dalej i zlikwidował w Danii pańszczyznę.