Grawitacja – zagubieni w kosmosie w pustce... w ciszy

Niezwykle rzadko się słyszy o jakimś filmie wyłącznie pochlebne opinie. Jeszcze rzadziej ów pozytywna ocena ma odzwierciedlenie na portalach filmowych gdzie kinomaniacy wystawiają oceny obejrzanym filmom. Jaki musi być to film, który na Fiilmwebie ma średnią 7,8 (jeszcze kilka dni temu miał 8,0. Im więcej ludzi idzie do kina tym rzecz oczywista średnia może spadać) a dla tych, którzy nie szanują opinii polskiej publiczności wystarczyć powinna powalająca nota na Imdb: 8,7 a na Rotten Tomatos 9,1. Noty na tym poziomie osiągają na tych portalach takie klasyki jak Gladiator, Forest Gump, Władca Pierścieni, Piraci z Karaibów, Milczenie owiec czy Podziemny krąg. Oczywiście to, czy Grawitacja utrzyma tak wysokie oceny wraz ze wzrostem głosów to się jeszcze okaże, ale coś niewątpliwie w tym filmie musi być takiego, że się tak podoba. Tylko co?

W trailerze tej produkcji zostaje właściwie zarysowana cala fabuła. W skutek wypadku na stacji kosmicznej dwoje astronautów Ryan Stone (Sandra Bullock) i Matt Kowalsky (George Clooney) będzie musiało walczyć o przeżycie w ekstremalnych warunkach. Sami bez łączności z Ziemią, bez wsparcia Huston dryfują w kosmosie. Ile już filmów takich było, w których super stacje kosmiczne ulegały zniszczeniu a dzielni astronauci potrafili przy niedziałającym sprzęcie wyjść z opresji? (klasyczny Alopplo 13, Armagedon, Czerwona Planeta, Jadro ziemi, Zagubieni w kosmosie). Fabuła Grawitacji nie jest więc oryginalna, jednak sposób nakręcenia tego filmu sprawia, że zapada w pamięć Piękne zdjęcia widoku ziemi z kosmosu, zachodzącego słońca, bezkresnej pustki i operowaniu dźwiękiem: cisza, oddech, bicie serca, muzyka z radia, dynamiczny montaż skontrastowany z powolnymi ujęciami pustki sprawiają, ze jest to widowisko. Co jednak niezwykle widowisko budowane pustką ciszą, a nie bombardujące nas możliwościami technicznymi efektów specjalnych. Film  dwojga aktorów, którzy przez większość czasu unoszą się bezwładnie w przestrzeni kosmicznej, gdzie momentami wraz z przerażoną panią doktor wirujemy w przestrzeni i słyszymy jedynie jej przyspieszony oddech. Matt doświadczony astronauta w sytuacji, gdy mają niewielkie szanse na przeżycie potrafi puścić radio i z największym spokojem powolutku zmierzać do oddalonej o 100 kilometrów stacji kosmicznej (Soyuz), starając się podtrzymać na duchu przerażoną kobietę. Wspomina, że czuł, że coś będzie nie tak z tą misją, że jest blisko pobicia rekordu przebywania w przestrzeni kosmicznej, potrafi zachwycić się wschodem słońca, gdy właściwie wkrótce może umrzeć. (Teraz gdy jestem oddalony od ciebie możesz przyznać, że urzekają cię moje niebieskie oczy, no przyznaj to. – Tak, masz piękne niebieskie oczy… – Moje oczy są brązowe). To zdecydowanie bardzo dobra rola zarówno Sandry Bullock jak i Georga Clooney`a, oboje właściwie wypowiadając niewiele kwestii potrafili stworzyć postaci z krwi i kości (właściwie banalne dialogi, ale jakoś tak wypowiedziane, że okazały się „głębokie”) przez większość czasu słyszymy właściwie tylko ich glosy, ale słowa wypowiadane przez Matta są w taki sposób, że zaczynamy wierzyć, że wszystko będzie dobrze, które to są skontrastowane z bijącym sercem Ryan i dramatyczną sytuacją. Zdecydowanie polecam, film wizualnie wyjątkowy, zapadający w pamięć 8/10.

SPOILER-ZAKOŃCZENIE

Gdy Matt i Ryan docierają do rosyjskiej stacji w momencie próby się do niej dostania Ryan zaplątuje się w liny i łapie Matta (by nie odpłynęli w przestrzeń kosmiczną). Matt widząc, że jeśli Ryan będzie go trzymała oboje się odczepią i zginą postanawia puścić, odlatuje w dal przestrzeni kosmicznej. Ryan zrozpaczona w ostatniej chwili dociera do stacji (kończył jej się tlen). Matt póki jeszcze zachowywali kontakt radiowy poinstruował ją, że musi dostać się do chińskiej stacji. Okazuje się, że w kapsule brakuje paliwa i Ryan nie może odlecieć. Załamana postanawia sobie odciąć dopływ tlenu i umrzeć. Wtedy ma wizję wchodzącego do kapsuły Matta, który mówi jej, że lądowanie jest jak start i może wykorzystać procedurę lądowania by poruszyć się kapsułą. Ryan dociera do chińskiej stacji (Shenzhou), gdy ta już spada i powoli wchodzi w atmosferę ziemską. W ostatniej chwili udaje jej się uruchomić kolejną kapsułę (chociaż na symulatorze za każdym razem się rozbijała) i ląduje na ziemi. Kapsuła wpada do morza (łączność radiowa z Huston zostaje odzyskana i informują ją, że ekipa ratunkowa jest już w drodze), Ryan się z niej wydostaje podpływa do brzegu, resztkami sił wstaje na plaży. Przeżyła. Koniec.