Uniwersytet potworny – straszyć każdy może…

Tajemnicą nie jest, że żyjemy w czasach kontynuacji, ekranizacji i adaptacji filmowych wszystkiego. Studia Hollywoodzkie często wypuszczając nowy film już w momencie premiery planują jego kontynuowanie (jeśli inwestycja się zwróci). Wygląda na to, że wbrew pozorom chociaż pragniemy nowych ekranowych historii równie mocno chcemy też wciąż oglądać to samo. Nie powinno wiec dziwić, że po 12  latach zdecydowano się stworzyć kolejny film poświęcony przygodom bohaterów z Potworów i spółki. Oczywiście nim sprzedano nam tę nową animację wykorzystano okazję, by ponownie zarobić na części pierwszej. Potwory i Spółkę jakiś czas temu można było ponowie zobaczyć na ekranach kin (Ponoć film cieszył się taką popularnością, jak te najnowsze animacje. Paradoks? Cóż przez te ponad 10 lat przybyło nowych widzów tego filmu. Nie można się  dziwić, że rodzice zabrali swoje pociechy do kin na film). Akurat w tym przypadku nie pokazano nam jak potoczyły się losy sympatycznych potworów Mika Wazowskiego i Jamesa P. Sullivana po przygodach z części pierwszej. Uniwersytet Potworny jest prequelem, z którego dowiadujemy się jak poznali się bohaterowie i gdzie nauczyli się straszyć.

Głupio właściwie się przyznać, ale czasami więcej radości i przyjemności sprawia mi obejrzenie animacji dla dzieci niż kolejnej wtórnej sensacji.  Ani fabularnie przecież nie jest to produkcja odkrywcza, ani nawet nie trzyma nas w niepewności (czy bohaterom uda się osiągnąć swój cel?), ponieważ już to wiemy…z pierwszego filmu. Cała bajka wpisuje się w schemat filmowej serii Zemsta frajerów, począwszy od przybycia Mike`a na Uniwersytet, wstąpienie do bractwa, inicjację, upokorzenie na akademickiej imprezie po finałowe zawody pomiędzy pozornymi nieudacznikami a mięśniakami. Mike stara się pokazać, że będzie wspaniałym "straszakiem", a Sullivan początkowo należał do bractwa mięśniaków. Mike będzie musiał udowodnić, że dzięki ciężkiej pracy i pilnej nauce może osiągnąć to, co wszyscy inni "z lepszymi predyspozycjami" do straszenia. Urok tej animacji nie polega na tym co, ale jak to jest pokazane. Uniwersytet potworny to zabawna animacja, w której ślimak spieszy się na zajęcia (swoim tempem), straszna bibliotekarka pilnuje ciszy w czytelni, adepci opanowują klasyfikację min i trenują techniki ukrywania się i pokonywania przeszkód. To również wspaniała historia przyjaźni, która uczy, że liczy się praca zespołowa. Warto obejrzeć. 8/10 ani przez chwilę się nie nudziłam a i zakończenie ciekawe.

SPOILER-ZAKOŃCZENIE

Gdy Mike dowiaduje się, że Sully oszukiwał przy finałowym zadaniu, ponieważ nie wierzył, że może przestraszyć dziecko postanawia się jednak sprawdzić. Mike idze do laboratorium gdzie testują drzwi do świata ludzi i przez nie przechodzi. Dziecko, które probował przestraszyć się nie przeraziło, uznało, że jest fajny. Mike znalazł się w pokoju pełnym dzieci. Sully ruszył mu na ratunek. Zaalarmowani dorośli szuka jaw w lesie potwora. Mike i Sully uciekaja i próbują wrócić przez drzwi do swojego świata. Nie maja wyjścia, muszą przestraszyć dorosłych by zgromadzić energię z ich krzyku, ponieważ Dziekan Hardscrabble odłączyła zasilanie drzwi w oczekiwaniu na władze uczelni. Sully instruowany przez Mika, który zbudował nastój grozy w ciemnym pokoju nastraszył dorosłych tak, że wszystkie pojemniki z laboratorium się napełniły. Bohaterowie zostali wylani z Uniwersytetu. Zatrudnili się jednak w Monsters Inc. w dziale pocztowym. Podczas końcowej piosenki widzimy jak kolejno udało im się awansować (poczta, sprzątanie, wydawanie posiłków, dział techniczny) aż zatrudniono ich do straszenia. Mike został trenerem Sullego, ponieważ to robił najlepiej. Koniec.