Czarownica – przerost formy nad treścią

Kiedy zrobiła się moda na filmowe wersie znanych baśni, (o których już pisałam nie raz nie dwa, ponieważ mam ogromną słabość do tych produkcji) długo czekałam właśnie na wariację na temat Śpiącej królewny. Głównie dlatego, że właściwie nie było filmowego przyzwoitego filmu podejmującego historię księżniczki Aurory. Kopciuszek może poszczycić się wcieleniami wiernymi jak i uwspółcześnionymi na kilkanaście sposobów (od bardzo dobrej wersji z udziałem Drew Berrymore, poprzez współczesne, po musicalową z udziałem Whoopi Goldberg). Wiele sobie obiecywałam po Maleficent gdyż trailery (jedne z lepszych jakie ostatnio widziałam) zapowiadały filmową wersję baśni niemal żywcem przeniesioną z klasycznej animacji Disneya z 1959 roku. 

Angelina Jolie jako Maleficent została wykreowana wypisz wymaluj niczym jej animowany odpowiednik. Wszyscy nawet do pewnego stopnia podświadomie kojarzymy złą wiedźmę mającą coś na kształt rogów na głowie, noszącą powłóczyste czarne szaty i dokładnie to dostaliśmy w wersji aktorskiej. Jolie zdecydowanie znakomicie wcieliła się w tę rolę. Jej sposób mówienia (ciekawy akcent), mimika (okazywanie zniecierpliwienia, wyniosłości, gniewu, rozczarowania) sprawiły, że najprawdopodobniej była to jedna z najbardziej wyrazistych postaci w jaką się kiedykolwiek wcieliła Angelina. Charakteryzacja Maleficent i efekty specjalne były najmocniejszymi elementami tej produkcji. Całość stworzonego magicznego świata robiła ogromne wrażenie. Kwitnący las, leśne stwory, małe wróżki w początkowych sekwencjach filmu warte były oglądania filmu w wersji 3D. Ponadto ogromny ciernisty mur (jak w animacji), przeobrażenia kruka, drzewa (które przypominały bardzo te z Władcy pierścieni) smok, magiczna aura otaczająca Diabolicę (trochę nieudane polskie tłumaczenie imienia, mogli pozostać przy Maleficent) były idealnym o wiele lepszym od tego z animacji. Pod względem wizualnym nie można filmowi niczego zarzucić.

Niestety moim zdaniem najbardziej w tej historii zawodzi scenariusz. Jestem ogromną wielbicielką transformacji klasycznych baśni (wariacje na temat Kopciuszka, serial Once Upon Time), choć niestety chyba Hollywood póki co nieco błądzi stawiając na filmy, w których kładzie się nacisk na historie baśniowego złego charakteru, granego przez znaną gwiazdę (patrz Królewna Śnieżka i łowca, Mirror Mirror). Pozorna główna bohaterka oryginalnej baśni grana jest przez niestety mało wyrazistą Elle Faning. Aurora w jej wydaniu  jest postacią nijaką, cukierkowo uroczą i naiwną jak dziesięciolatka (choć bohaterka ma 16). Scenariusz momentami nie ma najmniejszego sensu, motywacje bohaterów są niezwykle umowne i wydaje się, że scenarzyści na wyrywki wybrali pewne wątki z baśni Disney`a na ślepo bez większego zastanowienia. Gdyby odpowiednio poprowadzono historię Maleficent balansując pomiędzy znanymi nam z „oryginału” wątkami odpowiednio je transformując i jednocześnie serwując widzowi „mrugnięcia okiem” w postaci konkretnych odwołań, ten film dzięki roli Jolie mógł być bardzo dobry.

Lista wykorzystanych wątków z baśni Disney`a, sceny udane, które miały potencjał, i drażniące elementy scenariusza:

• Historia zranionej wróżki, która mści się na byłym ukochanym byłaby do przyjęcia, gdyby nie próbowano nas przekonać, że Jolie na początku filmu gra „nastolatkę”(spokojnie można było wybrać inną młoda aktorkę do odgrywania nastoletniej Maleficent).
• Postać Divala miała ogromny potencjał, którego ostatecznie nie wykorzystano. Dobrym pomysłem było uczynienie z niego wiernego sługi w postaci ludzkiej (w animacji Dival był tylko krukiem towarzyszącym czarownicy). Przecież w tej historii powinien być jakiś książę. Dlaczego nie uczyniono nim Divala, który pojawia się na samym początku? (dobra rola Sama Riley`a). Zamiast tego pozostał jedynie wiernym sługą Maleficent. Niewykorzystany watek, choć pomysł transformacji Divala w różne zwierzęta bardzo dobry.
• Bardzo nieudany dobór castingowy króla Stefana (bez charyzmy,) którego postępowanie od pewnego momentu nie ma sensu. Do przyjęcia była chęć kariery i skrzywdzenie Maleficent dla korony, ale gdzie w tej postaci miłość do córki? Dlaczego ją odesłał? Dlaczego zachowano watek palenia wrzecion, skoro wydaje się, że króla Stefana wcale nie obchodzi córka? Jego nienawiść i złość za przeklęcie dziecka nie ma sensu, gdy potem ignoruje królewnę.
• Moment chrzcin i dary wróżek do pewnego momentu został przeniesiony wiernie (zmieniono dwa dary wróżek. w animacji Disney`a był to dar urody i pięknego głosu.  w filmie zdolność do radości i uroda) by potem nie dokończyć wątku. W animacji dwie wróżki zdążyły dać Aurorze swoje dary, ale trzeciej przerwało pojawienie się Maleficent i jej klątwa. Trzecia wróżka potem „łagodzi” klątwę, w wyniku której po ukłuciu wrzecionem królewna miała umrzeć, zamieniając śmierć na długi sen, z którego może przebudzić dziewczynę pocałunek prawdziwej miłości. W filmie również przerwano trzeciej wróżce gdy ta chciała dać jej swój dar, ale potem wcale nie kończą tego wątku, ponieważ od samego początku w filmie klątwa rzucona przez Maleficent zawiera element snu i pocałunku prawdziwej miłości, w która to Maleficent nie wierzyła.
• Ogromna pomyłka w wyborze postaci królewicza. Jeśli nie zdążyli się w sobie zakochać to po co wprowadzali tę postać, jeśli ostatecznie nie miał on najmniejszego znaczenia dla całej historii? Zabawne nieco były jedynie podrzucenie księcia pod drzwi aurory i poczynania wróżek, gdy zachęcały go do pocałunku.
• Trzy nieudolne wróżki, które opiekowały się Aurorą zostały przedstawione dobrze i momentami bardzo wiernie, zgodnie z animacją. Sceny z ich udziałem były zabawne a wróżki momentami uroczo nieudolne, ale szkoda, że nie przeniesiono sceny szycia, pieczenia tortu i sprzątania.
• Dlaczego nie odtworzono magicznej sceny o spotkaniu ze snów z animacji? Tak wspaniale byłoby to obejrzeć to na ekranie! Zamiast tego mamy jedynie piosenkę w nowej aranżacji podczas napisów (świetna piosenka).

Taki potencjał, taka realizacja, ale scenariusz dziurawy. Szkoda 6/10. Do obejrzenia dla niektórych scen z Jolie, reszta (sceny Aurory, księcia - nie warto)

SPOILER-ZAKOŃCZENIE

Ostatecznie ze snu obudził Aurorę pocałunek oczywiście nie księcia, ale Maleficent, która kochała Aurorę, (patrzyła jak dorastała, chroniła ja, chciała cofnąć klątwę). Król Stefan każe zabić Maleficent (co ona mu takiego zrobiła? Przecież ostatecznie córka go nie obchodziła..). Wtedy to Maleficent zamienia Divala w smoka (w Animacji to Maleficent zamieniła się w smoka i to książę filip ja zabija dzięki tarczy i meczowi, które dostał od wróżek). Stefan zostaje zepchnięty z wieży przez Maleficent. Wszystko kończy się dobrze. Aurora zostaje królową w królestwie wróżek. Las zakwita. Pojawia się książę Filip. Aurora się do niego uśmiecha. Zapanował pokój, dwa królestwa zostały łączone nie przez wielkiego bohatera, nie przez wielkie zło, ale kogoś, kto był i jednym i drugim: Maleficent. Wszyscy są szczęśliwi. Koniec.